เช้าวันหนึ่ง
ก่อนที่หลวงตาจะออกไปบิณฑบาตพอดีเห็นใบไม้ร่วงอยู่เต็มลานวัด
ท่านจึงบอกเจ้าแกละให้ไปกวาดลานวัด เพื่อญาติโยมเวลามา
ทำบุญเห็นลานวัดสะอาดสะอ้านจะได้สบายอก สบายใจ
พอหลวงตาบิณฑบาตกลับมาก็พบว่าที่ลานวัดยังไม่ได้กวาดแต่ อย่างใด
หลวงตาจึงเรียกเจ้าแกละมาถามว่า
หลวงตา : นี่..เจ้าแกละ ฉันบอกให้แกช่วยกวาดใบไม้ลานวัด ทำไมแกไม่ยอมกวาดล่ะ
เจ้าแกละ : โธ่.. จะกวาดไปทำไมเดี๋ยวใบไม้ มันก็ร่วงอีก
หลวงตาได้ฟังเจ้าแกละเถียงก็ไม่ว่าอะไร
หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่พระทุกรูปฉันอาหารเช้าเสร็จเรียบ
ร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาของศิษย์วัดที่จะได้รับประทานอาหารกันบ้าง
บรรดาศิษย์วัดทั้งหลายรวมทั้งเจ้าแกละ ต่างช่วยกันยกสำรับกับ
ข้าว มาตั้งที่กลางโรงฉัน ในขณะที่ทุกคน
กำลังจะลงมือรับประทานอาหารอยู่นั่นเอง
ก็ได้ยินเสียงหลวงตาพูดดัง ๆ ขึ้นมาว่า
หลวงตา : เฮ้ยๆ ทุกคนกินข้าวกันได้ ยกเว้นเจ้าแกละคนเดียวไม่ ต้องกิน
เจ้าแกละ : อ้าว ! ..หลวงตา ถ้าไม่ให้ผมกิน ผมก็หิวแย่สิครับ
หลวงตา : เอ็งจะกินไปทำไมวะ กินแล้วเดี๋ยวตอนเที่ยงเอ็งก็หิวอีก
เจ้าแกละ : ?!?! งงเลย
อดเลยเจ้าแกละ อิ อิ
**********************************
เป็นไงคะเรื่องขำ ๆ แล้ว ตอนที่ 3 จะนำมาให้ชมอีกนะคะ
ขอขอบคุณแหล่งที่มาที่ทำให้มีงานส่งอาจารย์ค่ะ
อดเลยซิแกเจ้าแกละ อยากขี้เกียจดีนัก อิอิ
ตอบลบดูมีข้อคิดดีแต่ก็ยังคิดอยู่ว่าขำหรือเศร้า
ตอบลบขำขำนะ
ตอบลบเดี๋ยวก็ต้องหิวอีก
เป็นปริศนาธรรมที่ดีมากครับ
ตอบลบไปเอามาจากไหนคะ
ตอบลบหายเครียดเลย
ตอบลบเครียดๆ มาอ่านแล้วหายเครียดเลย
ตอบลบดีค่ะ นำปริศนาธรรมมาสอนลูกสอนหลานต่อไป อิ ๆ
ตอบลบอ่านแล้วยิ่งเครียดยัยนกเอ๊ย
ตอบลบน่าสงสารเจ้าแกละ
ตอบลบดีครับ ชอบ
ก็มันเคยกินจริงๆ
ตอบลบ